Benim adım “Şeyyy…”
Yavuz… Yavuz Kahraman… Hatta Yavuz Kahraman Kocagülle.
Bazen adımız veya soyadımız, tipimizle, karakterimizle hiç mi hiç uyuşmaz.
Annem “Kahraman olsun yeter.” dedikçe “Yavuz Kahraman! Yavuz Kahraman!” diye direten pek sevgili babaanneme teessüflerimi, aman, teşekkürlerimi iletiyorum.
Hayatta hoşlanmadığım bir şey varsa o da çocuklara GÖRKEM BAŞAR, GÜÇLÜ ASLAN, YILDIRIM ZEKİ, ŞAHESER NADİR, TONGUÇ EFE, MUTLU MESUT gibi isimler koyulmasıdır. Adam belki huysuzun teki, nasıl mutlu mesut olacak kardeşim?
Neyse, bana gelince… Ne olmuş boyum kısaysa? Neden büyütülüyor bu mevzu? Kocaman olmasam ne çıkar? Ben kendi hikâyemin kahramanıyım!
Kocaman gövdeli Süleyman, geleceğin aşçısı Yasemin ve her zaman yanımda olan Can dostumla çıktığım bu kahramanlık yolunda bana eşlik etmeye var mısın?
