Kariye Müzesi ile başlayıp Kudüs’e varan bir serüvenle kendi hikâyesindeki aşkı nihayet bulmuştu Aslı. Onu yola düşüren içinde yılların ukdesi olarak taşıdığı bir talebiydi. Aradığına orada kavuşacağına inanmış ve Allah'a yakarmıştı. Kolay olmayacaktı elbet. Kudüs bir aşk hikâyesi ise onda bir nokta dahi olabilmek bedel isterdi.
Kudüs; 'Aşk'tı. Çileli, zor, zahmetli ve tutkulu bir aşk.
Kudüs; bir 'Aşk Yolu' idi. Bu yolun yolcusu olmak sabır ve direnç gerektiriyordu.
Kudüs; yaşlı Ümmî Hatun'du, çocuk Fâtıma'ydı, inançlı Abdulkâdir El-Said'di, cesur Âiyşe Hatun'du... Mescid-i Aksa’ydı, Ömer Mescidi’ydi, Musa Makamı’ydı, Zeytindağı’ydı, El-Halil’di, Batı Şeria’ydı. Orada Miraç’ın gölgesi vardı. Dar sokaklarında inancın, sadakatin, sabrın, direnişin öyküsü gizliydi.
Kudüs’e gidenler bilirler; döndüğünüzde artık tam değilsinizdir.
Kalbiniz, aklınız ve sevdaya dair ne varsa bildiğiniz-hissettiğiniz yarısını bırakırsınız o topraklarda...
Bir kere havasını çektiyseniz içinize, geriye bıraktığınız her soluğun boşluğunu özlem doldurur...
Arzın Kapısı’ndan geçtiyse ayaklarınız, vicdanınız insanlığın türlü hallerini gördüyse, göğüs kafesinize bir yumru oturur, yutkunsanıza da geçmez acısı...
Hele bir de saçını okşadıysanız Filistinli bir çocuğun, o masum kokusu sindiyse ellerinize...
Unutamazsınız...
Uyuyamazsınız...
Yok sayamazsınız...
Gönül Kapısında Bir Elif’te okurlarını bir kendini bulma öyküsüne götüren Nalan Güven, bu kez bir kendinden hiçliğe geçiş yolculuğu anlatıyor. Samimiyeti her satıra sinen bir duyarlılıkla…
