II. Viyana Kuşatması

1683 II. Viyana Kuşatması, Osmanlı Devleti’nin kara/nlık günlerinin önsözü…

Askerî tarihçi Kahraman Şakul, bozgunun Doğu-Batı arasında kalan imgesi üzerine arkeolojik kazı yapıyor, ‘bizim cephe’nin Alaman Dağı’ndaki acı saatlerini yeniden işletiyor. Akademik disiplinin satır aralarında, Kara Mustafa Paşa, Vânî Efendi, Evliya Çelebi, Murad Giray, İbrahim Paşa, IV. Mehmed, Sobieski, Lothringen Dükü Karl ve İmparator Leopold portreleri üzerinden kuşatan ve kuşatılanın ortak trajedisiyle karşılaşacak, 1526 Mohaç Zaferi’nin gölgesinde geçen 157 senelik filmin sonunda, yenilgiden dönen Osmanlı’yla ‘düşman’ın yengi naralarının iç içe geçtiği bir literatür okuyacaksınız. 

Viyana kapılarında bırakılan Türk Cihan Hakimiyeti Mefkûresi'nin Yedi Başlı Ejder'in sesinde eriyip gittiğine şahit olacak, bu mücadelenin nasıl Kızılelma ve İslamofobi mengenesine sıkışıp medeniyetler çatışması tezine malzeme edildiğini görecek, kuşatan ve kuşatılanların ortak kaderini objektif bir vizörden seyredeceksiniz.

Elinizdeki çalışma, muharebe odaklı eski askerî tarihçilik ile multidisipliner yeni askerî tarihçiliğin bir arada olduğu, sivillerin mağduriyetine yer verildiği bir tarih anlatısı.

 

Kahraman Şakul, “Viyana ya fethedilseydi?” sorusunun izinde, görsel malzemeyle zenginleştirdiği kitabında, dönemin panoramasını çiziyor, Viyana kapılarında kalan Osmanlı ütopyasının eskizlerini çıkarıyor.

Avcı Mehmed, artık avdı.

1683 II. Viyana Kuşatması, Osmanlı İmparatorluğu'nun kara günlerinden. Kahraman Şakul, "Düşmanın zaferinden sonraki ilk günler Viyana’da Türklere karşı öfke, zafere ilişkin coşku ve müttefike karşı kıskançlık, Osmanlı tarafındaysa gam, manevi çöküntü ve zaruret hali hakimdi." diye özetlediği o ânları detaylarla genişletiyor. Yazar, askerî bir harekâtın insan yüzlerini de gösterdiği eserinde Osmanlı'nın mağlup bir şekilde evine dönerkenki hüznüyle 'düşman'ın zafer naralarının iç içe geçtiği bilimsel bir çalışmaya imza atıyor.