İnsan, yaratılan ile Yaratan arasında bir kavşak noktasıdır. Bu yüzden de insana halifelik verilmiş ve 'eşref-i mahlukat' denmiştir. Allah ile insan arasında Elest Bezmi'nden bu yana ilahî bir ahit mevcuttur. İnsan, mutluluğu ve ölümsüzlüğü Allah’a varmakla elde edecektir. İşte tasavvufta, insanın Allah'a varmaya niyet ettiği, aşk ile dolu bu yolculuğuna, sefer, seyir, sülûk gibi isimler verilir. İnsanın Elest Bezmi'nde Rabbi ile yaşadığı bu ayrı düşme hadisesinden sonra O'na ulaşma sürecinde verdiği çaba esnasındaki feryadı da bir o kadar yakıcıdır. Bu feryat yoksa insan, 'eşref-i mahlukat'lığını unutabilir. Bu yoldaki insanın varoluş yolculuğunun adı da Mi‘râc’dır. Bu Mî'râc'a erişebilmek için gereken manevî doğum ve yolculuk ise bir insan-ı kâmilin manevî eşliği ile gerçekleşir ve böylece bir insan-ı kâmili ancak bir insan-ı kâmil yetiştirir. Bu manevî ilimler hususunda ise 21. yüzyılda özlemimiz, bu manevî iklimin, Kur’ân ve Sünnet’in denetiminde yeniden gerçek fonksiyonlarını elde eder konuma gelmesidir. Böyle bir yapılanma Hakikat’i arayan günümüz insanına beklenen güzellikleri getirecektir.
İşte kavramların birbirine karıştığı, sahte ile gerçeği birbirinden ayırt etmenin güçleştiği bir zaman diliminde Prof. Dr. Ahmed Yüksel Özemre’nin Kâmil Mürşîdlerin Mîrâsı’nı farklı yönleriyle dile getirdiği sohbetleri, aslını arayan insana bir can suyu tedarik etmeye çalışmaktadır.
