Her insan hata eder, hata edenlerin en hayırlısı pişman olup tövbe edendir.
Hadis-i Şerif
• İnsanın Kur’an’la kurduğu ontolojik bağ unutuldu mu?
• Yaratılışın kaynağı olan vahyin duygulardaki yankısı neden duyulmuyor?
• İnsanın ilk pişmanlık kıvılcımı nerede çaktı?
Ve en yakıcı soru:
• İnsan pişman olmayı neden unuttu?
Modern dünya, insanın biricik duygularını manipüle ederek onu endüstriyel süreçlerin içine hapsetti. “Önemsiz görme, unutma, yok sayma” gibi davranış kalıpları ile “anlık mutlulukların” akışına teslim edilen insanın elinden alınan şey belki de kaybettiklerinin en değerlisiydi: Pişman olmak ve bununla yüzleşmek!
İnsanın fiziksel ve ruhsal varlığı arasına nesneleri yığarak kurulan bu mutluluk, özüyle olan bağını kopardı. Bireylerin derin düşünme ve hissetme yetilerini budadı. Teknolojinin dayattığı sanal ortamların hızı ve yüzeyselliği insana artık tek şeyi fısıldıyor: Burada pişmanlık gibi derin duyguların işlenmesine yer yok!
Oysaki geçmişteki hataların bir aynası olarak pişmanlık, insan gelişiminde önemli bir role sahiptir. Birey ancak bu aynaya bakarak eksiklerini ve potansiyelini keşfedebilir. Doç. Dr. Handan Yalvaç Arıcı bu kitabında insanın unutmaya yüz tutmuş en temel duygusu olan pişmanlığı ayet, hadis ve güncel araştırmalar ışığında etraflıca inceliyor.
Unutulmamalıdır ki her pişmanlık bir hikâyedir. Bu hikâyenin içinde umut, hayal kırıklığı, öğrenme ve yeniden başlama vardır.
En temel duygulardan biri olan pişmanlığı derinlemesine işliyor.
Pişmanlığın ontolojik ve psikolojik boyutuna temas ediyor.
Kur'an ayetleri ve kıssalar üzerinden pişmanlık kavramına bütüncül bir bakış getiriyor.
