“Bir an şak diye gözümü açtım. Nerede olduğumu anlamaya çalıştım.Küfsüztavan, aydınlık oda, bembeyaz perdeler, sabun kokulu nevresim…Mutluluklanefes aldım. Evimdeydim. Kendi evimde, anne kokulu yuvamda, sıcacık yatağımda… Çok şükür!Kâbus bitmişti.Yani ben öyle sanıyordum...”
Neşe Kuzu’nun trajikomik hayatındaasıl hikâyeşimdibaşlıyor!Bırakmaya çalıştıkçaonukovalayan üniversitehayatı…Korkunç öğrenci evinden kurtulduğuna sevinirken orayıaratmayacak otobüs yolculukları…Psikolojikterapilerde kendini ararkenyaşadığı şoklar… Bir felaket habercisi mi yoksa müjdeci mi olduğubelli olmayankara kargacık…“Yok artık,bu kadar da olmaz!” dedirten olaylar…Ve gülerken gözden yaş getirenaile içidiyaloglar…
“Amaaannn, beni seven böyle sevsin!” temalı,öz güvenkazanımlıve tabii ki bol kahkahalıbirkendini bulmamacerası…
