Sosyal tarih denildiği zaman akla gelen önemli tarihçilerden biri olan G. M. Trevelyan klasikleşmiş olan 'English Social History” adlı eserinde sosyal tarihi siyasi tarihin hariç bıraktığı ya da unuttuğu insanların tarihi olarak tanımlar. Bunu yaparken, insanları siyasetten bağımsız düşünmenin zor olduğunu ve hele İngiltere insanı için bunun daha zor olduğunu belirtir. Sosyal tarih olmaksızın iktisadî ve siyasi tarihin anlaşılamayacağını savunur. Bu sözleri Osmanlı tarihi ve insanına uyarlamamız mümkündür. Nitekim, XX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Charles Issawi, Roger Owen, Halil İnalcık, Donald Quataert, Nikolai Todorov gibi tarihçi ve sosyal bilimciler 'Osmanlı sosyal ve ekonomik tarihinin” farklı dönemlerine ve bölgelerine ışık tutmaya çalıştılar. Bu çalışmaların hiçbirisi 'devlet”i konu dışında bırakmamıştır. Bu çalışmalarda birinci ve ikinci elden nicel ve nitel veriler kullanılarak Osmanlı toplumunun bürokrasiden başka diğer unsurları da incelenmiştir. Elinizdeki kitap da bir yönüyle yukarıda ismi verilen sosyal bilimcilerin takip ettiği metot ve verileri kullanmak suretiyle oluşturulmuş bir sosyal tarih çalışmasıdır. Salt bir döneme odaklanmış mikro bakışı içermemekle birlikte Osmanlı Devleti’nin son üç asırlık tarihinin sosyal, ekonomik, askerî ve siyasi dönüşümüne yol açan toplumsal, siyasi, ekonomik ve kültürel olguları sosyoloji, iktisat, siyaset bilimi, felsefe, demografi, istatistik gibi disiplinlerin yöntem ve bulgularıyla makro açıdan incelemektedir. Bu yönüyle disiplinler arası bir yaklaşım benimsenmiş ve klasik siyasi tarihçiliğin anlatım dili ve üslubundan uzaklaşılmıştır. Ayrıca, metnin içinde geçen birtakım küçük olay ve olgular yazarın aslında ayrıntılara dikkat eden titiz yapısını da gözler önüne sermiştir. Merhum Kemal Karpat’ın vefat etmeden kısa bir süre önce yayınevimize verdiği bu kitabı neşretmekle hüzünlü bir sevinç yaşamaktayız.
