Arka kapak
"Başlayalım gîru bir sûz söz ile
Ki od saçılsın ol sözümden sûz ile”
Süleyman Çelebi
Ö. Tuğrul İnançer’in Eskişehir’de gerçekleştirdiği sohbetleri, günlük hayatımızdaki tasavvuf izlerini gün yüzüne çıkarıyor. Hz. Mevlânâ, Yunus Emre ve Süleyman Çelebi gibi gönül erlerinin yakıcı sözlerinden bahsediyor.
Kullandığımız tâbirlerden yüzyıllardır süregelen âdetlerimize, Peygamber Efendimiz’in hicretinin mânâlarından Fahr-i Kâinât’ın âhirete doğumuna varıncaya kadar çeşitli konularda dervişâne bir sohbete davetlisiniz.
“Ez sohbet-i dervişân bûy-i Muhammed âmed.”
“Dervişlerin sohbetinden Muhammed kokusu gelir.”
En önemli cümle
Yani Kur’ân-ı Kerîm lâfızdan ibâret değildir. Anlayan için
ayrı bir muhassenâtı vardır. Sûre-i Fetih ayrı bir meseledir. Sûre-i
Yûsuf ayrı... (Bunlar esrara mütealliktir ama olsun.) Bir derviş
uzun müddet rüya görmezse şeyhi ona Sûre-i Yûsuf okutur.
Neden acaba? Demek istediğim şey şu: Lâfızlar ve tercümelerle
sınırlı değildir Kur’ân-ı Kerîm. Allah’ın kelâmına sınır koymak
kimsenin haddi değildir. Öyle diyorlar.
