Toprak

Bir hayattan geriye ne kalır? Belli bir duyguya ait bir hikâye mi, bir anı mı? Ölüler hayatlarına geri dönebilseler ne söylerlerdi?

Biri kocasının bir ömür boyu elini tuttuğunu hatırladı. Biri doğdu, kumar oynadı ve öldü. Başka birinin hayatında çok insan oldu, ama sadece birini sevdi. Her şey bittiğinde de pişmanlıklar ve çelişkiler içinde olan ölüler; aşklarını, ailelerini, kırgınlıklarını, yalnızlıklarını, doğrularını ve yanlışlarını anlatıyor bu romanda.

Robert Seethaler Toprak’ta ölümün insan hayatındaki yerini, öteki dünyadan bir insanın yaşayanlara neler anlatacağını, hayatına dair neleri anlatmayı seçeceğini, bir olayın farklı kişilerce nasıl yorumlanacağını etkileyici bir kurguyla gözler önüne seriyor. Regaip Minareci’nin çevirisiyle…

 

“Eğer hayatımdan tek bir anı seçecek olsam, size ne anlatabilirdim? …İşte bu soru, bu kitabı özel kılan şey. Avusturyalı yazar Seethaler, en sevdiğim yazarlardan. ” – Christine Westermann, WDR

“Robert Seethaler, Almancanın ve Alman edebiyatının büyük zanaatkârı.” – Philipp Haibach, The World

“Her şey mükemmel bir biçimde bir araya gelmiş. Okurken durmak istemiyor, sonuna geldiğinizdeyse üzülüyorsunuz. Seethaler’ın onurlu karakterlerine yansıttığı ustalığı, Alman edebiyat tarihinin nadir örneklerinden.” – Andreas Platthaus, FAZ

“Eğer yazar sözü bir köydeki yirmi dokuz ölüye hikâyelerini anlatması için bıraktıysa, eğer hiçbir ayrıntısını değiştirmeden sıradan bir hikâyeyle dahi okuru etkileyebilmeyi başardıysa, eğer biyografilerin ufak ufak büyümesine engel olmadıysa ve bir roman haline getirdiyse… Bu, Seethaler’ın muhteşem bir hikâye anlatıcısı olduğunun kanıtı.” – Stephan Hebel, Frankfurter Rundschau

İnsan, ancak ölümü geride bıraktıktan sonra yaşamı hakkında kesin bir yargıya varabilir.

Türkiye’de Bütün Bir Ömür ve Tütüncü Çırağı ile tanınan Robert Seethaler, yeni romanı Toprak’ta kurmaca bir kasabada yer alan mezarlığa odaklanıyor. Mezarlık sakinlerinin hikâyeleri, yaşadıkları yere dair bir portre çizerken çoksesli bir anlatımla hayata dair bir bakış sunuyor. Roman, yaşlı bir adamın mezarların arasında oturup bir şekilde hayatına girmiş ölüleri düşünmesiyle başlıyor. Ölülerin anlattığı hikâyeler hayatın ne olduğuna dair ihtiyatlı bir cevap niteliği taşıyor. Karakterler, yaşamlarını özetlemektense önemsiz gibi gözüken; ancak hayatlarının bütününe yansıyan ufak anları anlatıyorlar. Bir bilinmeyen olarak ölüm, insanın ancak bu dünyadan göçtüğü zaman gerçek bilgisine ulaşacağını düşündüğümüz bir olayken Seethaler’ın şiirsel anlatımı ve her karaktere özgü yarattığı üslup okuru dinginliğe ve tamamlanmış hayatın telaşsız güzelliğine şahit olmaya çağırıyor.