Türklerin tarih boyunca kullandıkları savaş taktikleri ve silah teknolojilerini anlatan bu eser, özellikle Türk tarihinin en çalkantılı dönemlerinden biri olan 11. ve 14. yüzyıllar arasındaki Türk devlet ve topluluklarının sık sık girişmek zorunda oldukları savaşlarda kullandıkları aldatıcı savaş taktikleri ve farklı stratejilerini ayrıntılı bir şekilde, ilgi çekici şekil ve görseller içeriyor.
Kitabın ele aldığı 11. ve 14. yüzyıllar arası, göçebe ve yerleşik savaş usullerinin bazen karşılaştığı bazen de iç içe geçtiği dönemlerdir. Süvarilerin ortalığı kasıp kavurduğu ama aynı zamanda piyadenin de yeniden yükselme temayülünde olduğu dönemdir. Savaşı, düşmanını taktiklerle alt etme ya da sadece mertçe dövüşme şeklinde algılayan farklı düşünüş biçimleri de birbirleriyle bu dönemlerde çarpışmıştı. Yine bu dönemde süvarilerin oluşturduğu ve savaş alanlarından yükselen toz bulutuna, neftin yanmasıyla ortaya çıkan siyah dumanlar da karışmaya başlamıştı.
Selçuklular, Atabeglikler, Eyyûbîler veya Harizmşahlar’ın askeri teşkilatlarında bazı ortak noktalar göze çarpıyordu. Bu güçlerin elleri altında hem sürekli bir ordu olarak çoğu Türk asıllı kölelerden oluşan gulam ordusu hem de sultana bağlı Türk savaşçılardan oluşan bir ikta ordusu bulunmaktaydı. Teknik alandaki yenilikler ve karşılaşılan farklı düşmanlar çoğu kez silahlarda, zırhlarda, stratejilerde veya askeri örgütlenmelerdeki farklılaşmalara sebep teşkil ediyordu.
İşte bu eser, bütün dört asır boyunca yakındoğuyu kavuran savaşları, orduları, silah teknolojilerini ve stratejileri ayrıntılı bir biçimde ele alarak akıcı bir üslupla okuyucuya sunmaktadır.
