Abdülhak Hamit Tarhan (1852–1937), Tanzimat ve Servet-i Fünun dönemlerinin önemli şair ve oyun yazarlarından biridir. İstanbul’da doğan Hamit, küçük yaşta iyi bir eğitim aldı ve Fransızca öğrendi. Babasının elçilik görevleri nedeniyle çocukluğu ve gençliği Paris, Londra ve Tahran gibi şehirlerde geçti. Şiir ve tiyatrolarında Batı edebiyatından etkilenerek bireysel duyguları, tabiatı ve hürriyet arzusunu işledi; Türk edebiyatında romantizmin en önemli temsilcilerinden biri oldu. Özellikle "Makber" adlı şiiri, eşinin ölümü üzerine yazdığı ve onu ölümsüzleştiren eseri olarak hafızalara kazındı. Hayatı boyunca çeşitli devlet görevlerinde bulunan Hamit, Cumhuriyet’in ilanından sonra da Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde görev aldı ve 1937’de İstanbul’da hayatını kaybetti.