1896’da İstanbul Yeniköy’de doğdu. Çocukluğu, babası Ahmet Bey’in evde yaptığı edebî toplantılarda geçen Şukûfe Nihal, küçük yaşlardan itibaren şiir yazmaya başladı, devrin içtimai, edebî mevzularına duyarlık kazandı. İlk ve orta öğrenimini babasının memuriyeti nedeniyle birkaç şehirde tamamlayabildi (Selanik, İstanbul, Beyrut). 1916 yılında İnas Darülfünunu’na yazıldı, 1918 yılında İstanbul Darülfünunu’na geçti, 1919 yılında Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü’nü bitirerek “Türkiye’nin ilk üniversite mezunu kadını” unvanını aldı. Fakültede okurken evlendiği Mithat Sadullah Sander ile “Mekteb-i Ümit” adında bir okul kurdu. Böylece, eğitimini sürdürürken eğitimciliğe de başlamış oldu.

Üniversiteyi bitirdiği yıl, ilk şiir kitabı Yıldızlar ve Gölgeler yayımlandı. 1928 yılında Hazan Rüzgarları, 1930 yılında ise Gayya adlı şiir kitabı yayımlandı. Şukûfe Nihal, belki de kadın sorunlarını ve yaşantısını dile getiren ilk kadın şair ve yazarımızdır. Güçlü romantizmini düşünce gücüyle birleştirerek sık sık toplumsal konularda yazmıştır. Eserlerinde, kadının önemini, toplumsal mevkiini sık sık vurguladı. Şiirlerinin yanı sıra lirik bir anlatım kullandığı öyküler ve romanlar yazdı. 1928 yılında Tevekkülün Cezası adlı öykü kitabı ve ilk romanı Renksiz Istırap yayımlandı. Bunları, Çöl Güneşi (1933), Yalnız Dönüyorum (1938), Domaniç Dağlarının Yolcusu (1946), Çölde Sabah Oluyor (1951) adlı romanları izledi. 1935 yılında ise Finlandiya adlı gezi notları yayımlandı. 24 Eylül 1973’te, İstanbul’da vefat etti.